Ik wil graag ons verhaal delen, omdat er zoveel mensen zijn die ivf/icsi doorstaan en ik zoveel had aan elk van hun verhalen.
We waren een tijdje bezig om
zwanger te raken, helaas zonder succes,
na enkele gespecialiseerde onderzoeken viel het verdict, onze enige optie was ICSI.
We hadden ons erop voorbereid dat we geholpen gingen worden, maar we hadden niet verwacht dat we meteen de stappen inseminatie, ivf etc. zouden overslaan.
Icsi wilt zeggen dat ze de eicel kunstmatig met een zaadcel bevruchten in het labo ( bij ivf worden het eicelletje en zaadcelletje samen gezet en laten ze dit vanzelf gebeuren ).
Het was een dubbel gevoel! Jammer dat het niet natuurlijk kon lukken maar anderzijds wel fijn dat we echt geholpen gingen worden.
Ik weet nog de allereerste spuit die ik bij mezelf moest zetten ( lees : NAALDENFOBIE ) ik heb denk ik wel 3x afgeteld,.. 3.2.1,.. Nu! Nee toch niet,.. even pauze en opnieuw proberen. Gek genoeg ging het steeds beter en beter! Gewoon omdat je het zo graag wilt,.. zwanger zijn en dat wondertje in je armen hebben waar je zo hard naar snakt.
Ik herinner me nog dat we op pretparkbezoek waren en ik daar mijn spuit moest zetten ( dat moet namelijk op vaste tijdstippen en thuisblijven is ook geen optie ). Toen ik de spuit plaatste kwam er een rode vlek ( dit gebeurde wel vaker, het is een brandend gevoel ) maar ineens werd de vlek echt duidelijk een hartje,.. “bijgeloof!” dacht ik,.. je begint ook in alles tekenen en meningen in te zoeken. Maar de vorm was toch echt wel een hartje...
Op de dag van de pick up ( moment dat ze je eicellen weghalen ) was ik echt enorm zenuwachtig, ze halen de eicellen weg met een naald, (ik bespaar jullie de details). Elke keer als er een eicel in het buisje zat riepen ze, “ eicel! “
We hadden uiteindelijk goede resultaten!
Nu was het afwachten,.. hoeveel goede embryo’s komen hieruit en hoe gaan ze zich ontwikkelen? Dit waren echt de langste dagen van ons leven. Wachten op dat telefoontje!
Goed nieuws! We zaten op de trouw van vrienden van ons toen we het nieuws kregen dat ze goed evolueerden en er een terugplaatsing kon plaatsvinden!
Terugplaatsing was piece of cake! We hadden 2 topembryos, maar hebben er eentje laten terugplaatsen zodat het andere ingevroren kon worden.
En nu maar 2 weken wachten of het gelukt was of niet,.. elk steekje dat je voelt vraag je je af, zou het ? Neee! Bijgeloof! Stop met hopen, maar dat kan je niet, je blijft hopen.
We waren foto’s aan het ophangen in onze hal, ( die waar je langskomt als je binnenkomt voor een sessie ). En we kregen telefoon! Het telefoontje waar we 2 weken op aan het wachten waren. Ik ging ervan uit dat het niks was,.. ik had krampen en ik dacht dat de volgende menstruatie zou komen, ook had ik stiekem 4 dagen ervoor getest en deze was negatief.
De vrouw aan de telefoon klonk negatief dus ik schudde al nee naar mijn man,.. tot de woorden : we hebben goed nieuws voor jullie! Je bent zwanger en de waardes zien er heel goed uit! Ik ben beginnen huilen, naar beneden gelopen om alles op te schrijven wat ze zei omdat ik echt een emotioneel hoopje was. Ongelofelijk maar onze poging was gelukt! De allereerste poging!
Ik besef dat wij heel veel geluk hebben gehad, want een jaar proberen is eigenlijk niks als je ivf/icsi ondergaat. Er zijn zoveel koppels die jaaaaren aan het proberen zijn en steeds teleurgesteld worden.
Al dit is misschien net een jaar geleden gebeurd. Toch sta ik er heel weinig bij stil, ons zoontje is momenteel 6 weken oud.
Nu kijk ik vaak naar hem en denk ik, wat als,.. het allemaal niet bestond en wij jou nooit hadden kunnen krijgen,.. een angstige gedachte maar wij zijn zo dankbaar ❤️
Natuurlijk was het een hele gebeurtenis maar ik heb het een beetje ingekort.
Ik wil alle wensouders een hart onder de riem steken, jullie zijn een voor een top ouders! Want nu al strijd je vol liefde voor dat mini mensje. ❤️
Comentarios